Marli (1994) woont met haar twee katten in Erp. Ze wist altijd al dat ze met kinderen wilde werken. “Mijn moeder was oppasmoeder voor heel veel kinderen uit de buurt die voor school, tussen de middag en na school bij ons de boel op stelten zetten. Wij (broers en zussen) hielpen veel mee en later werd ik zelf ingeschakeld als oppas. Met die achtergrond was de opleiding Logopedie voor mij heel logisch.”

​

“De ontwikkeling die kinderen doormaken, is mooi om te zien. Een kind dat verlegen binnenkomt en bijna niets durft te zeggen en later het hoogste woord heeft in de klas. Een kind dat voor de omgeving onverstaanbaar is en later zonder problemen alle klanken kan uitspreken. Ik vind het belangrijk dat kinderen (en hun ouders) zich op hun gemak voelen en zichzelf kunnen zijn. Het is fijn om mensen te kunnen helpen. Dit maakt logopedist een heel dankbaar beroep en dat is waar mijn hartje sneller van gaat kloppen.”

​

Samen met Veerle deed Marli haar afstudeerstage in de praktijk waar Jill toen werkte. Jaren later kwam ze weer in contact met Veerle en hoorde van haar dat ze inmiddels in de eigen praktijk van Jill werkte. “Ik heb Jill gebeld en daarna was een meeloopdag snel geregeld. Haar werkwijze sprak me erg aan, waardoor ik de keuze maakte om haar collega te worden.”

Marli werkt voornamelijk met kinderen in het reguliere basisonderwijs. “Ik zie kinderen die moeite hebben met spreken en met taal, die problemen hebben in de mondmotoriek en met slikken. Ik wil me nog meer verdiepen in alle logopedische problemen die ik op de basisschool kan tegenkomen.”

​

In haar vrije tijd is Marli een sportieve en muzikale duizendpoot. Ze voetbalt, bokst en doet aan fitness. Ze speelt piano en wil ook nog graag gitaar leren spelen. Verder is ze veel op pad met vriendinnen: naar de film, het terras of een festival. “Met mijn katten wandel ik bijna iedere dag een rondje om de school en het speelveldje tegenover mijn huis. Ze lopen gewoon met mij mee, zonder riempjes. Soms gaan we tijdens de wandeling even ‘chillen’ in de zon en spelen op het veldje met takjes. Na het rondje gaan ze vrolijk verder op avontuur of ze komen mee naar binnen om te knuffelen. Genieten van kleine dingen, dat is wat ertoe doet!”